Noord-Griekenland en Albanie

Goede zonnige zondag allemaal!

Wij schrijven deze blog vanuit een heerlijk zonnetje aan het enorme meer van Shkoder in Albanië. De vorige blog sloten we af met sneeuw op de Parnassus in Griekenland. Althans, dat was wat we hoopten, want toen we er meer in de buurt kwamen en nog eens ging googlen, bleek dat er te weinig sneeuw lag om daadwerkelijk te kunnen skien. Dus we hebben onze plannen aangepast. 

Vanuit  Marathonas zijn we een stuk gaan rijden richting het noorden van Griekenland. Tino had op de kaart een mooie plek gevonden waar we konden wildkamperen. Dit was een plekje tussen een meer en de zee in, een landstrook. Daar hebben we de camper geparkeerd en omdat er veel wind stond konden we eindelijk eens vliegeren. We konden op deze plek ook lekker op onderzoek uit, want er was een soort schiereilandje met rotsen en planten. Floris, Teun en Jelle hebben hier lekker in het zand en in de modder gespeeld. Met de fiets door de plassen crossen en vuurtje stoken. Als we wildkamperen, proberen we altijd te koken op een vuurtje, want wat is er leuker dat je eigen gekookte eten opeten. Op dit plekje hadden Tino en Simone een planning gemaakt voor de rest van de reis, en toen kregen we toch ineens wel een beetje haast. We willen aan het einde van de reis graag nog een week skien en vanuit onze skilocatie ook in meerdere dagen terug rijden. Dus een plannetje gemaakt voor Noord-Griekenland en Albanie. 

De volgende stop was de kloosters van Meteora. We dachten de camper daar op een vers geasfalteerd terrein neer te zetten, maar er werd ons door de eigenaar duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling was (no no no! Polizia). Gelukkig hadden we toen al een uurtje heerlijk geskeelerd op het gladde asfalt. Toch maar doorgereden naar een camping bij het Sint-Nicolaasklooster. Deze camping lag prachtig tussen de rotsen. Deze rotsen lagen vroeger aan de rand van een binnenzee, die nu helemaal verdwenen is. Dit heeft echter wel als effect dat de rotsen op vreemde manieren zijn uitgesleten door de zee. Bizar is dat deze kloosters allemaal op de puntjes van deze rotsen zijn gebouwd. We hebben het Sint-Nicolaas klooster bezocht, en wederom genoten van het enorme uitzicht over de omgeving. 

Na Meteora zijn we doorgereden naar de Vikoskloof, dit is de diepste kloof ter wereld. De tocht door de bergen was prachtig, met sneeuw, steile wegen en haarspeldbochten. In Monodendri hebben we de camper op een plekje neergezet. Wederom naar een klooster (Griekenland heeft er bizar veel) gelopen, en van daaruit de kloof bekeken. We waren van plan om naar beneden, naar de kloof te lopen, maar dit leek een erg lange en moeilijke wandeling. Daarom hebben we sneeuwballen gemaakt, en zijn we lekker uit eten geweest in Monodendri. De volgende dag hebben de jongens met de sneeuw gespeeld en zijn Tino en Simone gaan sporten. 

De volgende dag zijn we de grens over gegaan naar Albanie. Alhoewel we hoorden dat Albanie al lange tijd dicht is voor toerisme, konden we zonder slag of stoot naar binnen rijden. Na een tijdje rijden, en een mislukt bezoekje aan Gjirokaster (te smalle wegen voor de camper), zijn we uitgekomen bij een klein weggetje in Qeserat. Hier hebben we de camper neergezet voor wederom een nachtje wildkamperen. Er was een soort zandheuvel, waar Floris, Teun en Jelle zich uren hebben vermaakt. In Albanie zijn de mb's niet te betalen, dus we zijn hier afhankelijk van wifi. We hebben hier weer een vuurtje gemaakt, en daar wederom op gekookt. 

Dit dit mooie plekje zijn we naar een enorm natuurgebied gereden. Dwars door Albanie, eerst door de bergen, daarna door het platteland. We verbazen ons over de ouderwetse manier van werken hier. Bijna al het landwerk wordt met de hand gedaan (zeis), en er wordt met de hand geoogst. Hier en daar zien we een paardje of ezel, waarop de oogst wordt vervoerd. Her en der staan naast de autoweg mensen die hun spullen verkopen. Langs deze zelfde weg (waar je 80 mag) lopen mensen, of rijden mensen met hun kleine trekkertjes of ezels. Herders met schapen of kalkoenen zien we ook overal. Ook zien we vaak mensen lopen met twee of drie koeien, om ze als een herder te laten grazen. Het natuurgebied waar we heen gaan ligt erg afgelegen, we moeten dan ook over allerlei kleine hobbelweggetjes om er te komen. Maar het is het waard, we komen uit bij een drooggelegd meer (een soort plas dras), vlakbij de zee. Een niemandsland zo ver je kunt kijken. Spannend en leuk tegelijk. Veel dode krabben gevonden en flamingo's gezien. 

Na al dit wilde avontuur waren we inmiddels wel weer toe aan een douche (we durven niet zo goed in de camper omdat we niet weten hoeveel gas het kost en of we zouden kunnen tanken) en een wasmachine. De plekken die we bezocht hadden waren allemaal vrij modderig, dus alle kleding was vies. We vonden een mooie camping in de buurt van het meer van Shkoder. Daar een nachtje gestaan en naar het kasteel van Rozafa gefietst. Een flinke tocht langs de snelweg met Jelle in de draagzak op de rug van Simone en Teun voorop. Het kasteel was leuk, het uitzicht leuker. Over de hele omtrek en het meer kon je kilometers ver kijken. Na een Albaneese Qebab zijn we weer terug gefietst en stond onze was voor de camper schoon en opgevouwen. 

Nu zijn we een camping verder, met goede wifi aan het meer van Shkoder. Vanuit de camper kijken we op het meer. Ze hebben hier een speeltuintje en een kabelbaan, dus wij vermaken ons hier prima. Albanie (en ook Griekenland) heeft ons steeds mooi weer gebracht, dus wij genieten hier in de zon van een rustige zondag. 

Vandaag gaan we eens plannen maken voor de volgende weken. We wilden in Oostenrijk gaan skien, maar omdat dat lastig leek zou het Tsjechie worden. Verder rijden, en minder pistes, maar ook minder regels. Nu lijkt Oostenrijk weer toegankelijk, dus toch maar weer Oostenrijk. Maar we blijven twijfelen, dus al iemand ervaring heeft met Tsjechie, dan horen we dat graag!

Zonnige groet vanuit Albanie!